در قلمرو منسوجات پیشرفته ، پارچه دافع آب برای خودشان یک طاقچه حک کرده اند. این مواد به دلیل توانایی آنها در دفع رطوبت مورد ستایش قرار می گیرند و آنها را در صنایع اعم از پوشاک در فضای باز تا کاربردهای صنعتی ضروری می کنند. با این حال ، یک سؤال مهم پیش می آید: آیا این پارچه ها می توانند شرایط حرارتی شدید یا حتی آتش را تحمل کنند؟ پاسخ ظریف است و اکتشاف عمیق تر را ضمانت می کند.
پارچه های دفع آب با روکش های تخصصی یا خاصیت ذاتی که سد آبگریز ایجاد می کنند ، مهندسی شده اند. این سد مانع از نفوذ مولکول های آب می شود. با این حال ، هنگامی که در معرض دمای بالا یا شعله های آتش قرار می گیرند ، عملکرد چنین پارچه هایی به ترکیب اساسی آنها می رسد.
برخی از منسوجات دافع آب شامل پلیمرهای مصنوعی مانند پلی تترا فلورو اتیلن (PTFE) یا پایان های مبتنی بر سیلیکون هستند. این ترکیبات از پایداری حرارتی قابل توجهی برخوردار هستند و به پارچه اجازه می دهد در برابر تخریب در گرمای بالا مقاومت کند. با این حال ، تمام مواد دفع آب به طور برابر ایجاد نمی شوند. برخی از پوشش های خاص ممکن است هنگام قرار گرفتن در شرایط پیرولیتیک ، دودهای مضر را تخریب یا ساطع کنند ، و آنها را برای محیط های درجه حرارت بالا نامناسب می کند.
از طرف دیگر ، انواع مقاوم در برابر شعله پارچه های دافع آب وجود دارد. این منسوجات با مواد افزودنی مانند ترکیبات هالوژنه شده یا عقب ماندگی های مبتنی بر فسفر آغشته می شوند. چنین پیشرفت هایی مقاومت خود را در برابر احتراق بالا می برد و آنها را قادر می سازد تا در سناریوهایی که مقاومت در برابر رطوبت و ایمنی در برابر آتش نشان می دهد ، خدمت کنند. به عنوان مثال ، تجهیزات محافظ برای آتش نشانان اغلب این پارچه های عملکردی دوتایی را ادغام می کنند.
لازم به ذکر است که در حالی که برخی از پارچه های دفع آب می توانند در برابر استرس حرارتی قابل توجهی مقاومت کنند ، ذاتاً ضد آتش نیستند. میزان تاب آوری بستگی به عواملی مانند نوع فیبر ، چگالی بافتن و فناوری خاص استفاده شده در ساخت آنها دارد. به عنوان مثال ، الیاف آرامید به دلیل تحمل گرمای استثنایی مشهور هستند و اغلب در رابطه با درمان های دفع آب برای دستیابی به یک اثر هم افزایی مورد استفاده قرار می گیرند.
علاوه بر این ، زمینه برنامه نقش محوری دارد. در تنظیمات صنعتی ، جایی که پاشش های فلزی مذاب یا قوس های الکتریکی خطری را ایجاد می کنند ، فقط پارچه هایی با اعتبار مقاوم در برابر شعله باید مستقر شوند. در مقابل ، در محیط های کمتر شدید - مانند تفریح در فضای باز - تعادل بین دفع آب و مقاومت در برابر حرارت متوسط ممکن است کافی باشد.
برای تعیین مناسب بودن پارچه دفع آب برای استفاده از درجه حرارت بالا ، باید مشخصات فنی آن را بررسی کرد. پارامترهایی مانند محدود کردن شاخص اکسیژن (LOI) ، نقطه فلش و دمای تجزیه حرارتی بینش های ارزشمندی را ارائه می دهند. علاوه بر این ، گواهینامه های نهادهای نظارتی می توانند اطمینان از رعایت استانداردهای ایمنی را فراهم کنند.
پارچه های دفع آب دارای درجات مختلفی از تحمل نسبت به گرما و آتش سوزی هستند که به خصوصیات ذاتی و درمان های اضافی آنها مربوط می شود. در حالی که انواع خاصی از محافظت در برابر هر دو رطوبت و خطرات حرارتی برتری دارند ، دیگران ممکن است در شرایط شدید متلاشی شوند. بنابراین ، انتخاب پارچه مناسب نیاز به ارزیابی قاطع از استفاده در نظر گرفته شده و خواسته های زیست محیطی دارد. با تراز کردن قابلیت های مواد با نیازهای کاربردی ، می توان پتانسیل کامل این منسوجات نوآورانه را مهار کرد .
